ΣΚΑΚΙΕΡΑ

 

VICENTE GERBASI

 

ΣΚΑΚΙΕΡΑ

 

Η πλατεία έχει μοναξιά σαν πίνακας του Ντε Κίρικο:

σιωπή της μνήμης που φτάνει ίσαμε την μακρινή κι απόμερη στοά.

 

Μ’ ένα σύννεφο λυγερό στον ορίζοντα

την πολιτεία τη φωτίζουνε καμπάνες.

 

Άλογα,

πύργοι,

βασίλισσες,

στον αέρα των δέντρων που ανθίζουν στους δρόμους.

 

Του καρναβαλιού περάσανε οι γιορτές,

κι οι σκουπιδιάρηδες μαζέψανε χρώματα

σε όλες τις γωνιές της χαραυγής.

Οι σκουπιδιάρηδες, ίσκιοι ερμητικοί

που συσσωρεύουν χιόνια σε χειμώνες μακρινούς των αστικών ιστών,

στο χείλος των φωταγωγημένων χασάπικων.

Περάσανε οι γιορτές

και η άδεια πλατεία λάμπει με τα κόκκινα και μαύρα μάρμαρά της.

 

Ένας βασιλιάς με ποδήρη μανδύα

αγναντεύει τον αμίλητο χώρο

όπου είχαν μια μέρα αποκεφαλιστεί τα χρόνια και τα ζαμάνια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.