ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

 

ENRIQUE MOLINA

 

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

 

Είναι ξερή η περιοχή; Εκεί παραμένω εγώ

Απολιθωμένος στον πυθμένα μιας λιμνοθάλασσας αμνησίας

Εμφανίζονται αντικείμενα απόντα

Μια μικροσκοπική γυναίκα στο τέρμα κάποιου πολύ μακριού δρόμου

Κάτι γέροι που παίζουν χαρτιά

Ένας αναβάτης

Μερικά λαμπάκια απ’ το υπόγειο που φωτίζουνε το αποξηραμένο χωριουδάκι

Ερειπωμένοι σομιέδες γύρω απ’ τους οποίους

Ο τόπος υποχωρεί όλο υποχωρεί ασταμάτητα

Εξαφανίζεται

Σαν του αρουραίου την ουρά στην τρύπα του

 

Ίσως ο καπνός εκεί είναι άλλο πράγμα:

Η άφθαρτη παρουσία σου στις άσβηστες  βροχές

Σε σκηνές μετάγγισης αίματος –στο άκρον άωτον της χλομάδας–

Δεν υπάρχουν πια

Τα ιερά άδυτα της ακτής τα νύχια των κλεφτών

Τα γνωστά πρόσωπα (Ω τα τόσο γνωστά...)

 

Ξέρει όμως κανείς εκείνα τα στόματα που τρίζουν σαν παραθυρόφυλλα

Σαν σκονισμένη ξύλινη σκάλα που οδηγεί σε μέρος μηδενικό;

Εκείνα τα μάτια με την ενότητα ενός αχανούς χερσότοπου με φώτα από άλλους αιώνες;...

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.