PABLO ANTONIO CUADRA
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ
Όρθιος, με την κορμοστασιά του πλήρη αναμνήσεων,
διάφανος, σαν νερό κατάντικρυ στον ήλιο,
ο ερωτευμένος αυτός της επαιτείας
συνθέτει τη βιογραφία μου τώρα.
Το λατρεύω τούτο το ακούραστο πλάσμα που με πληγώνει αμίλητο.
Αλλά, μέρα και νύχτα, σαν το μαραζιάρικο σκυλί,
φέρνω κι εγώ βόλτες γύρω από τον παράδεισό μου
όπου και άφησα τη νοσταλγία μου
και είναι τώρα πια τόσο γλυκά θνητή κι αυτή.
Μακάρι η ρομφαία του, η φλογισμένη από τη μνήμη,
να κοιμότανε όπως το δικό μου αίμα στις νύχτες του!
Βρίσκεσαι όμως εδώ
σαν λεύκα επίμονη στην ακρίβειά σου,
κι ακουμπάς την αργοκίνητη φτερούγα σου, τη σχεδόν ποταμίσια,
επάνω στον ώμο μου,
επάνω σε τούτο το μέρος της συμβουλευτικής και ελευθεριάζουσας σάρκας,
που γυρεύει συνέχεια στα ψαχτά αν όντως υπάρχει σταυρός,
αν τυχόν υπάρχει τουλάχιστον κάποιος πλανώμενος πόνος κηρυναίος,
και αποστρέφεις την όψη σου,
το ισχυρό σου το πρόσωπο, σαν ντάλια με της βελανιδιάς
την αφόρητη δύναμη,
σαν αστέρι με την στασιαστική και πάμφωτη οργή του αστραπόβροντου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου