PABLO NERUDA
ΑΓΡΥΠΝÍΑ
Εν τω μέσω της νυκτός αναρωτιέμαι
τί θα γίνει ξανά με τη Χιλή;
Τί θα γίνει η φτωχή, η σκοτεινή μου πατρίδα;
Αγαπώντας τόσο τούτο το μακρύ κομψό καράβι,
αυτές τις πέτρες, αυτούς τους χωμάτινους σβώλους,
το επίμονο ρόδο
της ακτογραμμής που ζει με τον αφρό,
έφτασα να γίνω εγώ ένα με τη γη μου,
εγνώρισα ένα-ένα όλα τα παιδιά της
και μέσα μου περπάτησαν οι εποχές,
η καθεμιά με τη σειρά τους πάντα,
και με θρήνους και με ανθοφορίες.
Μα νιώθω ότι τώρα, αφού
πέρασε το νεκρό έτος των αμφιβολιών,
τώρα με σβησμένο το λάθος που μας ρούφηξε το αίμα,
αρχίσαμε πια να ζητάμε ξανά
το καλύτερο, να θέλουμε ό,τι πιο δίκαιο για τη ζωή,
αλλά νά την η απειλή εμφανίζεται πάλι
και πάνω στους τοίχους η μνησικακία επέταξε μπόι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου