ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ

 

PABLO NERUDA

 

ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ

 

Αχ, τί πόθος για το όχι

για το όχι όχι όχι

πόση ζωή

χαλάσαμε

ή χάσαμε με όλο

ναι ναι

ναι ναι

ναι ναι

και βουλιάζαμε στις λάσπες εκείνο τον καιρό

και όταν πέσαμε απ’ το αστέρι,

ακόμα παρακάτω, μες στα βουβάλια

μεγάλοι και τρανοί

με ακονισμένα κέρατα,

ή μόνο τότε που δεν μπορούσαμε

να πάμε ούτε πιο πέρα ​​ούτε πιο δώ, τη στιγμή

της αναποφασιστικότητας που διαβρώνει

με των οξέων της το αργόσυρτο βάδισμα,

κι έτσι στο τέλος, παντού

τη θέλησή μας τη χάσαμε

και εκεί έχουμε μείνει ζωντανοί, μα πεθαμένοι.

Γιατί πάντα θα πρόκειται να σώσουμε

τον Πέδρο και τη γιαγιά του για να μην υποφέρουν,

και με το μέτρο αυτό

μας εμέτρησαν

τη ζωή μας όλη εμάς

απ’ την κορυφή ώς τα νύχια

και με τον λόγο αυτόν

κριθήκαμε,

κι έπειτα δίχως ίχνος σεβασμού

μας είπαν τί είδους σπλάχνα

θα έπρεπε

να θυσιάσουμε,

τί κόκκαλα,

τί δόντια και τί φλέβες

θα αποσπούσαν με άκρα ευγένεια

απ’ τους αναστατωμένους σκελετούς μας.

Έτσι συνέβη κι εκείνη την Πέμπτη,

σαν βρεθήκαμε ανάμεσα στα βράχια

να μην έχουμε πόδια, και ύστερα

δεν είχαμε γλώσσα,

την είχαμε φάει χωρίς να το καταλάβουμε,

είπαμε ναι, χωρίς να ξέρουμε πώς

ανάμεσα στα τόσα ναι και κόντρα ναι

μείναμε χωρίς ζωή στους ζωντανούς ανάμεσα,

ενώ όλοι μάς κοιτάζανε και μας ενόμιζαν νεκρούς.

Δεν ξέραμε

τί θα μπορούσε να συμβεί, επειδή οι άλλοι

έδειχναν σύμφωνοι στο νά ’ναι ζωντανοί

και εμείς ήμασταν εκεί

μονίμως ανίκανοι

να πούμε όχι, όχι

ή ίσως όχι, ή κάποτε-κάποτε

όχι, ή πάντοτε

όχι όχι,

όχι όχι,

όχι όχι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.