ΑΣΜΑ ΣΑΠΦΙΚΟ

 

PIER PAOLO PASOLINI

 

ΑΣΜΑ ΣΑΠΦΙΚΟ

 

Σ’  έναν ήλιο που μάλλον είναι ολβιότερος

μέσα στη γαλήνη της γης και στα χρυσά λιβάδια,

ψάλλεις, ψάλλεις, πιστεύω, ή ονειρεύομαι, εκ βαθέων ψάλλεις.

 

Ω, ίσα μόλις να τον ακούω πίσω από τους κάμπους

τούτον τον σκοπό που τραγουδάς, με την όψη

ατάραχη κάτω απ’ το φως σκυμμένος, μπορεί κάλλιστα

και πάνω στην κουρεμένη χλόη.

 

Χαυνώσεις σύντομες

σαν την καμπύλη φωνή κάποιου εντόμου

που ’ναι σκόρπια παντού στης μεσημβρίας τα όνειρα.

 

Ούτ’ εγώ ξέρω πια πόσα δάκρυα έχουνε ποτίσει

τη χλόη ετούτη, και πόσο ανώφελος είναι ο χρόνος μου

μη όντας όνειρο, αλλά ό,τι ο απέραντος ουρανός

μού ’χει πριν απ’ τον θάνατο χαρίσει.

 

Για σένα νιώθω κάθε στιγμή τον θάνατο

να μ’ εγκαταλείπει.

 

Κι όμως χίλια χρόνια

βαραίνουν πάνω στο τραγούδι σου, και θά ’σαι

ένα ωραίο τίποτα, όταν θα λένε τ’ όνομά μου·

άνεση εντελώς μα εντελώς άχρηστη να ξέρεις.

 

Καζάρσα, Αύγουστος 1944

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.