JUAN SIERRA
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟΥ
Τη νύχτα της προτεραίας των μεγάλων εορτών
οι ουρανοί με διάφορες λογικές αλχημείες φεύγουν απ’ τις κορυφές τους
και πάνε στην υγρασία που εξαφανίζει τα σπιρούνια των σιδηροδρόμων
μέσα στης σκιάς την αύρα
Τρέμει ο γοτθικός
ο κόσμος σαν υπόλοιπο ατελούς διαίρεσης
Υπήρξε δε και μι’ αμυγδαλωτή στιγμή εξαιρετικά εύγλωττη
Όταν θέλησε να ενώσει ο κόσμος εκείνος όλες τις πόλεις με τα γράμματα κάποιου ονόματος
αλλά χωρίς να ληφθεί υπόψη
ότι οι μαγνήτες πάνω απ’ τα ποτάμια σηκώθηκαν στα πισινά τους πόδια
μόνο και μόνο για να βρεθούν να χάνουνε τα μάτια των παρθένων
το φυτικό τους θαύμα
Έτσι πάμε τραβώντας
τη μνήμη σιδερωμένη κάτω από αφίσες κινηματογραφικών ταινιών
που κάθε μέρα ανανεώνονται στον ήλιο
σ’ εκείνον τον ήλιο που εκπληρώνει την υποχρέωση των δακτυλογράφων
την υποχρέωση εκεί που θέλουν να πάνε να εκπληρώσουν οι γυναίκες αυτές
Η ψυχή σου είναι λοταρία με όργανα βασανιστηρίων
Θα ήταν ριψοκίνδυνο να υποθέσουμε ότι τα δέντρα έχουν πια κοπεί στο τοπίο
ενώ η επικαιρότητα δεν καταπολεμάει τούτη τη σιωπή που τρυπάει το γυαλί της αυγής
όταν το πατρικό πορτρέτο ελέγχει την πυκνότητα δύο αναπνοών
όταν το χιόνι δίνει συνέχεια μεταξένιες μάχες
και δύο πρόσωπα γυρισμένα ανάποδα
κοιτάζουνε (χωρίς να ξέρουνε τον λόγο) τον τοίχο απ’ όπου αναβλύζει κεφαλάρι ολόκληρο
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου