ΤΑ ΧΕΙΡΟΚΤΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ

 

JOSÉ MARIA HINOJOSA

 

JOSÉ MARIA HINOJOSA

 

ΤΑ ΧΕΙΡΟΚΤΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ

 

                  Στον Μαρτίν Σαραλέγκι

 

Έκανε το τιμόνι να στρίψει τελείως και το αυτοκίνητο γύρισε και με τους τέσσερις τροχούς του και πήρε κατεύθυνση αντίθετη απ’ αυτήν που επήγαινε.

Τον ουρανό τον είχαν ακυρώσει κάτι σύννεφα.

Έβγαλε μ’ έναν κουβά το τοπίο από τα μάτια του και το ’χυσε κατά μήκος του οδοστρώματος. Η ταχύτητα ήταν το σχοινί και για τροχαλία τού χρησίμευε ο ορίζοντας που δεν σταματούσε ούτε στιγμή να τρίζει στις συνεχείς ταλαντώσεις φαραγγιών και λόφων.

 Ένιωθε πηγάδι με τοπία και του άρεσε να το αδειάζει και να το χύνει κατά τις ορέξεις του όπου κι αν πήγαινε και όπως ήταν φυσικό το έχτισε με τον τρόπο που του άρεσε περισσότερο. Τα χέρια του που κρατούσαν σφιχτά το τιμόνι άλλαζαν χρώμα και από εντόνως κόκκινα γίνονταν πορτοκαλιά και κίτρινα·  έπειτα έπαιρναν βαθμηδόν το χρώμα τους μέχρι να ξαναφτάσουν στο κόκκινο.

Το τοπίο τρεμόπαιξε στην πυξίδα της αλλαγής του χρώματος των χεριών και έγραψε έναν κύκλο από το Φιέζολε ίσαμε τις παρθένες ζούγκλες της Βραζιλίας.

Το τριφύλλι έπλεξε μια γιρλάντα γύρω από τον θερμαινόμενο εγκέφαλο, ο δε ορίζοντας γκρίνιαξε καθώς έβλεπε τον εαυτό του δεμένο σ’ ένα σταθερό σημείο από το βλέμμα.

Τα τοπία φρενάρισαν σέκα κατέρρευσαν το ένα πάνω στ’ άλλο και πάνω από όλα επέπλεε ένα, αυτό που παρουσιάστηκε με τα χέρια σηκωμένα ψηλά μετά από εντολή κάποιου παρατυχόντος εκεί τροχονόμου.

Αν τον είχαμε κόψει εκείνη τη στιγμή με την άκρη των ματιών, θα πιστεύαμε τώρα ακράδαντα στη θεωρία της σφαιροειδούς στατικότητας των περιστρεφόμενων τοπίων.

(Δύο ειδήσεις εμφανίστηκαν εκείνη τη μέρα στις απογευματινές εφημερίδες: «Στο όχημα με αριθμό κυκλοφορίας M-56565656 επεβλήθη πρόστιμο για υπερβολική ταχύτητα»· «Ο Πάπας έβαλε ενέχυρο την καλότα του για ν’ αγοράσει καραμούζες και φουρφούρια».)

Ένιωθε τα μάτια του εξαντλημένα απ’ το τοπίο και τα χέρια του να χλωμιάζουν κάθε τόσο· μερικές φορές ο εν λόγωαποχρωματισμός τον ετρόμαζε και θέλησε να τον σταματήσει κάνοντας ένεση εντατικού τοπίου.

 

Για να τα καταφέρει επιστράτευσε ολόκληρη σειρά με χειρόκτια ποικίλων χρωμάτων. Τα ταίριαζε με το κατάλληλο χρώμα για να αποκτά το αντίστοιχο τοπίο που κάθε φορά επιθυμούσε. Όταν ένιωθε κορεσμένος με αυτό το τοπίο, άλλαζε τα γάντια που φορούσε με άλλα άλλων χρωμάτων. Έτσι σιγά-σιγά ανάρρωσε από την αναιμία του τοπίου.

 

Κατά τη διάρκεια αυτής της αναρρωτικής περιόδου δεν υπήρξε ούτε μία μέρα που να κατάφερε να γυρίσει τον τροχό κατά ένα τέταρτο της στροφής. Το αυτοκίνητο δεν ξαναγύρισε ποτέ τους τέσσερις τροχούς του.

 

 

**********************

 

Έπεσαν τα στόρια από τα βλέφαρά του και σχεδόν του εκάλυψαν τα μάτια του.

Το τιμόνι δεν σταμάτησε να δονείται ταυτόχρονα με τους καρδιακούς παλμούς του ορίζοντα.

Τη στιγμή εκείνη έπασχε από δηλητηρίαση τοπίου και όταν του εκδηλώθηκε μια αντίδραση, σ’ εκείνη τη μονότονη χιονοστιβάδα που απειλούσε ν’ απολιθωθεί μέσα του και που τον τύλιξε και τον βύθισε σε θάλασσα ασφαλτώδη, άλλαξε με βιάση τα γάντια του.

Με το που είχε τελειώσει με την αλλαγή των γαντιών, το τιμόνι έτριξε στο κενό και το αυτοκίνητο άρχισε να περιστρέφεται σαν ζαλισμένο γύρω από το κέντρο βάρους του χωρίς ν’ αλλάζει θέση.

Στη φούρια του πάνω είχε φορέσει γάντια διαφορετικού χρώματος, το ένα μπλε και το άλλο πράσινο, και τα επίσης διαφορετικά τοπία σε αμφότερες τις πλευρές του δρόμου αντιστάθμισαν αμοιβαία την ταχύτητα περιορίζοντάς την σ’ ένα μόνο σημείο.

Και ναι μεν κατάφερε ν’ απαλλαγεί από τούτα τα γάντια, την ενέργεια όμως να φορέσει καινούργια, όχι, δεν την είχε.

Με τούτες τις ξαφνικές αλλαγές η τροχαλία του ορίζοντα αναπήδησε  και τώρα έχει πια λυθεί· με μικροσκοπικές σταγόνες νερού ετύλιξε το αυτοκίνητο που είχε μείνει εκεί να ταλαντεύεται συνεχώς στο κενό.

Ελεύθερα χειροκτίων τα χέρια του έμοιαζαν άχρωμα και κρατούσαν ακόμα το τιμόνι.

Το τελευταίο τοπίο είχε στερεοποιηθεί σαν πάχνη στον αμφιβληστροειδή και είχε φυλακίσει εκείνη τη θέα που κάποτε έβραζε συνεχώς και που τώρα αντανακλούσε μέσα στην ακινησία του το αποσταγμένο φως της αυγής.

Του ουρανού αρχίζουν λίγο-λίγο να του ξεφλουδίζονται τα σύννεφα και τον βλέπεις να χύνει την οξυμένη γαλάζια του σάρκα επάνω στα υδαρή μάτια του ορίζοντα.

 

(Τελευταία είδηση επί του πιεστηρίου: «Στην Αγία Έδρα ο Πάπας πειράζει τους καρδινάλιους με καραμούζες και φουρφούρια».)

 

     Μαδρίτη, 1926

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.