LUIS CERNUDA
ΠΑΘΟΣ ΑΝΤΙ
ΠΑΘΟΥΣ. ΑΝΤΙ ΕΡΩΤΟΣ ΕΡΩΣ
Ήταν
σ’ έναν δρόμο όλο στάχτες, που τον οριοθετούσαν κάτι τεράστια κτίρια από άμμο.
Εκεί συνάντησα την ηδονή. Την κοίταξα: στ’ άδεια μάτια της υπήρχαν δύο μικρά
ρολόγια· το ένα πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ το άλλο. Στην άκρη των
χειλιών είχε ένα λουλούδι δαγκωμένο. Στους ώμους είχε ρίξει μια κουρελιασμένη
κάπα.
Στο
βήμα της άλλα αστέρια έσβηναν, άλλα άναβαν. Ήθελα να τη σταματήσω· το χέρι μου
έμεινε ακίνητο. Έκλαψα, έκλαψα τόσο πολύ, που θα μπορούσα και να γεμίσω τις άδειες
τροχιές τους. Έπειτα ξημέρωσε.
Και
τότε κατάλαβα γιατί λένε ότι οι όντως σώφρονες δεν έχουν κεφάλι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου