ΜΥΣΤΙΚΟ ΡΟΔΟ

 

GERARDO DIEGO

 

ΜΥΣΤΙΚΟ ΡΟΔΟ

 

Ήταν Εκείνη,

και κανένας δεν τό ’ξερε.

Όταν όμως διάβηκε

τα δέντρα εγονατίσανε.

Φώλιασε στα μάτια τους

το Χαίρε Κεχαριτωμένη.

Και στην κόμη της

πλέκονταν συνέχεια οι λιτανείες.

Ήταν Εκείνη.

 

Ήταν Εκείνη.

Στα χέρια της ελιποθύμησα

σαν φύλλο πεσμένο νεκρό,

στ’ αψιδωτά της χέρια

που τάιζαν τ’ αστέρια.

Ειδύλλια δίχως ήχο

πετούσαν στον αέρα...

Και στων βημάτων της το μαξιλάρι

με είχε πάρει εμένα ο ύπνος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.