ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ
ΤΟ ΡΗΜΑ «ΕΙΜΑΙ»
Γνωρίζω τὴν ἀπελπισία στὶς γενικές της γραμμές. Ἡ ἀπελπισία δὲν ἔχει φτερά, δὲν κρατιέται κατ᾽ ἀνάγκην σὲ ξέστρωτο τραπέζι σὲ κάποια ταράτσα τὸ βράδυ, στὸ γιαλό. Ἡ ἀπελπισία, καὶ ὄχι ἡ ἐπιστροφὴ μιᾶς ποσότητας μικροσυμβάντων, εἶναι σὰν τοὺς σπόρους πού, μὲ τὸ ποὺ πέφτει ἡ νύχτα, ἐγκαταλείπουν τό ᾽να χαράκωμα γιὰ νὰ πᾶνε σ᾽ ἄλλο. Δὲν εἶναι τὰ βρύα σ᾽ ἕνα λιθάρι πάνω ἢ τὸ ποτήρι ποὺ πίνουμε. Εἶναι κάποιο καράβι διάτρητο ἀπ᾽ τὸ χιόνι, ἂν θέλετε, σὰν τὰ πουλιὰ ποὺ πέφτουν, καὶ τὸ αἷμα τους δὲν ἔχει τὸ ἐλάχιστο πάχος. Γνωρίζω τὴν ἀπελπισία στὶς γενικές της γραμμές. Σχῆμα πολὺ μικρό, ὁριοθετημένο ἀπὸ κόσμημα γιὰ τὸν στολισμὸ τῆς κόμης.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου