JOSÉ ÁLVAREZ BARAGAÑO
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΒΑ
Πατρίδα μου είναι η Κούβα. Όχι μάταια
Μπερδεύεται κάθε πρωί μου ο όνυχας
Με τους αφρούς, και αρχιπέλαγα
Πόνου μού φλόμωσαν το μέτωπο
Και από τις έρημες κραυγές είδα
Της ελπίδας μου να τρέχουν τα τραγούδια.
Πατρίδα μου είναι η Κούβα. Κόντρα στα πλευρά της
Η θάλασσα ακουμπάει και καταστρέφει άγριους
Ανέμους. Βέλη με χρώμα και ήχο,
Τους τρεις διάσημους στρατηγούς της: Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο
Δεν άδειασε η Μεσόγειος εδώ τους αμφορείς της
Με τα αίματα· στους όρμους της ζάχαρης
Και του σπίρτου έριξαν άγκυρα οι πειρατές·
Στις πόλεις τους έχασαν τα όπλα,
Τα χέρια και τα πόδια. Το ανθρώπινο υλικό
Μετατράπηκε σε καύσιμα προκειμένου
Να τσακιστούν καλάμια και άνθρωποι.
Ο ξένος μάς εχτύπησε
Πισώπλατα με το μαστίγιό του το ανώνυμο.
Πατρίδα μου είναι η γλυκιά και ακλόνητη Κούβα
Που έδιωξε από τις επαρχίες της τον ξένο
Που δεν ήθελε να τον θάψει στα ιερά της χώματα.
Πατρίδα μου είναι η Κούβα, τα οπάλια από κάρβουνο
Και αίμα την αναπαράγουν στα μάτια του χρόνου,
Και τα δυνατά, τα θεμελιώδη χέρια χτυπούν
Το τύμπανο σαν νά ’ναι καρδιά μεταξένια.
Πάντα εγώ μακριά της ή πατώντας την
Από κινούμενη πέτρα, τη γη της τη σκαμμένη από τα χέρια μου,
Κόντρα στο εύηχό της όνομα προστάτεψα την ηλικία μου και την απόσταση μου.
Σε αυτήν βρίσκουν οι άνθρωποι όλοι τα παραδείγματά τους·
Ο θάνατος εξορίστηκε, κόπηκε η πρησμένη
Ρίζα της δυστυχίας. Τα γενναία ορυκτά της μας πυρπολούν
Τα ζωτικά μας στήθη και της ζωής την πορεία
Κάτω απ’ όλης της χαράς την τεράστια αψίδα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου