LUIS FERNANDO ÁLVAREZ
ΦΥΓΗ
Κολλάω στους τοίχους γυρεύοντας τη μοναξιά μου, μνησίκακος απέναντι στον εαυτό μου, μισώντας τους ανθρώπους· σκεπάζομαι, για να κρυφτώ, με όλες τις πόρτες, με όλες αυτές τις εφημερίδες τις γεμάτες τσόφλια λέξεων· με όλες τις σάλτσες και τις μαγιονέζες που φορούν οι φυγόδικοι· κάτω από τα τραπέζια, ανάμεσα στα πόδια των καρεκλών και των σαρανταποδαρουσών· κάτω απ’ τη σαλιάρα του τάδε ιερωμένου ή του δείνα παιδιού που ονειρεύεται χαυλιόδοντες των μεγάλων ελεφάντων. Να φύγω, να φύγω. Ξεφορτωθείτε με απ’ το χώμα μου. Φορτώστε με σ’ αυτόν τον άνεμο που συσσωρεύει σκόρπια πράγματα στα πόδια μου. Χώστε με λαθρεπιβάτη στον διπλωματικό σάκο κάποιου επιφανούς εντόμου· νιώστε με χαμένον σαν ομπρέλα νεαρού δεξιόφρονος, ή σαν τα μυαλά τρομερού ηθικολόγου.
Το σκάω. Με χάνετε. Έχω ηττηθεί εδώ και θα πληρώσω ό,τι μπορώ να σβήσω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου