JUAN RODOLFO WILCOCK
ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
Θυμάσαι εκείνο το αγαπημένο δέντρο,
αληθινό ουρανό με απογεύματα πράσινα και κίτρινα;
Ήτανε μια βελανιδιά, ήταν φιλόξενη και ήτανε
σαν χάνι, είχε χαραγμένα διάφορα σχήματα
απ’ τους πελάτες του, από άνοιξες άλλες.
Δεν γράψαμε τ’ όνομά μας επάνω της·
όταν, όμως, όλα πια θα έχουν πεθάνει,
δεν θα μείνει άραγε η ανάμνηση των δυο μας ίσκιων
που μια μέρα φιλιόντουσαν στα χέρια,
κι ας μην είναι τώρα πια οι ίσκιοι εκείνοι τότε;
Απάντηση οι ρητορικές ερωτήσεις δεν έχουν.
Για να σε ξαναδώ και να σε γνωρίσω, απομακρύνομαι:
τόσο νέος, σαν βάρκα στον ήλιο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου