ALFONSO GATTO
Η ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΜΑΛΦΙ
Ο δρόμος που ανεβοκατεβαίνει
απ’ το Βιέτρι στο Καποντόρσο,
μετά στο Μινόρι και πιο μετά στο Αμάλφι
κι έπειτα στη θάλασσα της Κόνκας και του Φουρόρε,
είναι δρόμος ορεινός: εκεί του δίνεται
το φως που τραβώντας τον από ράχη σε ράχη
με τ’ ασφαλτοστρωμένα κομμάτια του τού βρίσκει λουλούδια
στο έρημο λιθόστρωτο, του βρίσκει αφάνες.
Ο ίσκιος περνάει για να βαθύνει κι άλλο τα ρείθρα
των βροχόνερων στα πλάγια, τα κύματα των φιδόστρατων
ίσαμε τα σπίτια επάνω, στις κορφές: ένα παράθυρο
με τζάμια ορθρινά ανοίγει στην ανατολή
για να δεχτεί από τώρα την αύρα την εσπερινή.
Γαλήνια ευωδιά, ο ύπνος το απομεσήμερο
που έχει ξαπλώσει ανάσκελα είναι ήδη ο έρωτας,
ένας σπασμός ανάμεσα στις πέργκολες σε αυλές με σκαλοπάτια
και στις περαστικές φωνές,
ο καπνός όλων εκείνων που ζουν με το τίποτά τους
και βλέπουν επί τέλους άσπρη μέρα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου