ANTONIO SAURA
[ΑΜΕΙΛΙΚΤΕ ΙΟΥΛΙΕ]
Αμείλικτε Ιούλιε
σαν μαντέμι λειώνουν οι ώρες
σαν λάβα που καίει των φλεβών την κοίτη.
Η ομορφιά
σχάρα πυρωμένη
σιντριβάνι που ποτίζει ολόκληρο χαλί από αίμα
στην πληγωμένη ράχη, παρόμοιο
με τη νύχτα του μεθυσμένου
μινώταυρου
το στήθος μου
αμόνι όπου σπινθηρίζουν θραύσματα όσων μεταφορών
εχάλκευσα το όνομά σου αναζητώντας
κι εσύ
γεννώντας τον Βορρά
εσύ
Κόλπε Βισκαϊκέ ανέμων και ξαμολυμένων κυμάτων
θάλασσα που είσαι και δεν είσαι σκιαγράφημα
στα τάρταρα του ύπνου
θάλασσα της δικής σου μακρότητας όπου καταποντίζομαι
εγώ
εγώ που είμαι απλώς σκιά που μ’ εξορίζει
η λήθη σου.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου