FERNANDO PALENZUELA
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΡΕΤΟΝ
Το βλέμμα μου είναι δέντρο που το δάγκωσαν οι αριθμοί
Είναι από μόνιμο νερό που δεν με ακούει
Σαν ποτάμι φτιαγμένο για να κρύβει το σκοτάδι
Ή σαν λίμνη από ζωντανές σιταρήθρες που γυρνάνε
Στο κέντρο του καταβροχθιζόμενου κύκλου
Καταλαβαίνω ότι ό,τι είναι επάνω και ό,τι είναι κάτω
Ένα και το αυτό πράγμα είναι
Και ότι στην Τοσκάνη προβλέπεις το μέλλον
Αν στεγάσεις λυκάνθρωπο τυφλό στον καθρέφτη όπου χτυπάει το αίμα
Πλην όμως τα δάχτυλά μου εμένα φουσκώνουν
Σαν ήλιος υγρός που ηχεί και αντηχεί
Για να χειριστούν των μαχαιριών την άμεση αποτελεσματικότητα
Αν και εγώ εξακολουθώ να υποκλίνομαι στην ακεραιότητα του ρόδου
Αυτά τα μάτια που λειώνουν τώρα με τη φωτιά
Με τον βίαιο και ανατρεπτικό νυκτερινό κρύσταλλο των δράσεων
Ούτε προσθέτουν ούτε αποκρυπτογραφούν νέο μυστήριο στα λόγια μου
Απλώς πρόκειται για παλιά αλκοόλη μαινόμενη μες στη φιάλη
Εκεί που χτυπά η γλώσσα μου μαζί με την καρδιά και τα εντόσθιά μου
Μαζί με το πρώτο και το ύστατο χρώμα του ανθρώπου
Ω ελευθερία! σαν ηλιακός χρυσός στις αρτηρίες.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου