ΤΟΥ ΚΑΜΑΚΙΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 

FERNANDO PALENZUELA

 

ΤΟΥ ΚΑΜΑΚΙΟΥ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

 

Ένας άνεμος όλο καρχαρίες εμόλυνε τ’ αφτιά μου με κατάρτια που ξυπνούν την πυρακτωμένη βροχή όσων ωκεανών συνθλίβονται απ’ τη λάμψη των λέξεων.

Το αγριογούρουνο που ξεχύθηκε με το ηλιακό του μουγκρητό να καταβροχθίσει το βλέμμα τού πολυέλαιου κοιμάται τώρα δίπλα στα φτερά του ποταμού και στα δέντρα που τουφεκίζονται εκτελούμενα από τα στήθη του ορίζοντα που πίνει τα σπλάχνα σου.

Ω Αφροδίτη κανιβαλική με τα κοράλλια της τρομάρας και το απελπισμένο φτερούγισμα μπροστά στη σκληρή διαφάνεια του διαστήματος που είναι σαν καθρέφτης θαλερός ανάμεσα στα δόντια σου και στο χυμένο μες στο αόρατο σκοτάδι των κήπων σου αίμα!

Ακουμπισμένη στο δέρμα μου σαν τσεκούρι με χείλη σκαλισμένα πάνω σε φιλοσοφική λίθο στο νυχτερινό κέλυφος του χρόνου μπροστά στο μεγαλείο ενός ανακτόρου φτιαγμένου με χώμα ενδόμυχο ανακαλύπτεις κοιτάσματα ακτίνων βαμπίρ και τις διαλείψεις τους στον πυρήνα της κινούμενης άμμου του πνεύματος.

Η αγκαθωτή πυξίδα και η πυρά των καμπανών εκρήγνυνται κόντρα σ’ έναν άνεμο από σκοινιά και σάρκα που φυσάει στα μαλλιά για να συνέλθουν όσοι κοιμούνται.

Ο μάγος με τη βραχογενειάδα και με όψη φυλαχτού ίσα-ίσα αγγίζει των ροδώνων τα μικροσκοπικά ποδαράκια.

Τα ξόρκια που μετακινούνται απ’ το γυάλινο φτέρωμα της νύχτας και απ’ τη σπονδυλική στήλη της τέφρας ξυπνούν τις αποκαλύψεις του ήλιου στη συνείδηση ​​και τη μυστηριώδη δύναμη αυτής της μεγάλης γυναίκας που είναι τυλιγμένη με υπέροχα φύλλα καπνού.

Μόνο ο έρωτας μάς σώζει μόνο ο έρωτας με το δαγκωμένο μάτι πριν απ’ το όνειρο των φτερών του τυφώνα πάνω από το κενό ενώ το τατουάζ κάποιας γυναίκας σε όλα τα δέντρα του δάσους ανάβει και πυρώνει τα μάγουλά της σαν λουλούδι επίτηδες στη φωτιά πεταμένο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.