ÓSCAR CERRUTO
Ο ΕΡΩΤΑΣ
Σὰν κρασὶ πολεμικὸ ἡ ἑσπέρα
μιὰ πρόποση κάνει γιὰ μᾶς
καὶ σὲ ψηλὸ κλαδὶ ὁ
κορυδαλλὸς λαλεῖ.
Τί ἄλλο νὰ ζητήσουμε ἐμεῖς
τώρα— τί;
Σὲ κλαδὶ ψηλὸ ὁ κορυδαλλὸς
καὶ ἐδῶ κάτω χαμηλὰ δυὸ
κοῦπες
ξέχειλες ἀπὸ κρασὶ
πολεμικό.
Ποιός ὁ λόγος νὰ ψάχνουμε
νὰ βροῦμε
τί γίνεται στὰ οὐράνια
ἂν τὸ δικό σου δέρμα
προκαλεῖ καὶ ἀψηφᾶ
τὴν αὐτοκρατορία τους τὴν
ὅλο παπαροῦνες
ἂν στὴ γαλαζωπὴ σκιά τους
ὡραία κλίνη τῶν ἐρώτων
τὰ χείλη σου ἐπίμονα ζητοῦν
τὴ σφραγίδα ἐκείνη ποὺ
ξέρει νὰ καταβροχθίζει;
Στυφὸς περνάει ὁ ἀέρας
τὸ νιώθεις
πάνω ἀπ᾽ τὴν κοιλιά σου
τὴ φτερωτὴ φωτιά του καὶ
τὸ χέρι μου
δονεῖ τὴν εὐτυχία
κάνοντας ἔτσι καὶ τοῦ
θέρους τὰ χρυσάφια
συνεχῶς νὰ τραγουδᾶνε καὶ
ἀδιαλείπτως.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου