PAUL CELAN
ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΟΤΑΝ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ
Τὴ
νύχτα, ὅταν τοῦ ἔρωτα αἰωρεῖται τὸ ἐκκρεμὲς
ἀπ᾽
τὴν αἰωνιότητα ἴσαμε τὸ μηδὲν
πέφτει
ἡ λέξη σου μὲ ὁρμὴ στῆς καρδιᾶς τὰ φεγγάρια
καὶ
τὸ γαλάζιο σὰν τὴν καταιγίδα μάτι σου
φέρνει
τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ.
Ἀπὸ μακριὰ,
μέσα ἀπὸ ἄλσος
ὀνειρομελανιασμένο
πνέει ἡ πνοὴ τὰ λοίσθια
καὶ ὅ,τι
παραμελήσαμε
περιφέρεται
μεγαλόσχημο στοῦ μέλλοντος τὸ κάδρο.
Ὅ,τι
τώρα πέφτει καὶ μετὰ σηκώνεται
στὰ
θαμπωμένα ἀνήκει σώψυχά μας:
τυφλὸ
σὰν καὶ τὸ βλέμμα ποὺ ἀλλάζουμε
στὸ στόμα φιλάει τὸν χρόνο.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου