ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΕΙΣ

 

DOMINGO LÓPEZ TORRES

 

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΗΣΕΙΣ

 

Οι καθρέφτες θρυμματίζονται,

πέφτουν σε λίθινες κατακορύφους.

Σώματα σκληρά βουνών

αποσυντίθενται

σε λοξότμητα τρίγωνα.

Εγώ, επί χίλια δύο κομμάτια, πολλαπλασιάζομαι.

 

*****

 

Από εμένα να γεμίζεις

και από διαφάνειες,

κρυστάλλινη καμπάνα μου,

κορίτσι, αγαπημένη μου!

Τί σε κάνει όλο να γυρίζεις

γύρω-γύρω, ακίνητη,

το ψάρι –  των πόθων σου

αντανακλάσεις και χρώματα.

Οι γοφοί σου οι πάνστιλπνοι

όλο φως και σκιάσεις

έχουν χαθεί και γίνανε άγγελος

με τα φτερά του τσακισμένα.

 

*****

 

Στην ακτή των βράχων και των οστρακοειδών,

κερδίζοντας τη θάλασσα σε γύμνια και λάμψη,

καβάλα σ’ ένα πουλάρι επιθυμίες

εκείνο το μεσημέρι του οίστρου και του σφρίγους μου,

με τί βιασύνη έφτασαν τα μελαψά κορίτσια

να ξαπλώσουνε μαζί μου στην άμμο.

 

*****

 

Των άμμων μοντελίστας, στην παραλία,

να φτιάχνω κορμιά ανδρικά και γυναικεία

περνούσα εγώ τη μέρα του.

Χρειάζομαι όμορφα σχήματα,

κι απ’ τις καμπύλες της βάρκας έμαθα

γοφούς να σχεδιάζω.

Τη νύχτα τώρα πια, φωνάζοντας τις απουσίες μου,

γύρευα να βρω στις παραλίες όσα σχήματα

είχαν αφημένα τα κορίτσια στην άμμο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.