Ο ΝΕΟΣ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

 

ΣΩΣΩ ΠΑΠΑΚΑΛΟΔΟΥΚΑ

 

Ο ΝΕΟΣ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

 

Ο νέος μου γείτονας

δε θυμάμαι αν είναι παλιός 

ίσως ομόρφυνε ή έκοψε τα μαλλιά αλλιώς 

δεν ξέρω τι έκανε πριν εδώ να μείνει,

όλο μιλάει για τώρα

μα χθες σαν πήγε αργά η ώρα,

τώρα θά ’χει ξεχάσει τι έχει γίνει

 

Ο νέος μου γείτονας δεν καθαρίζει,

με κλείνει τ’ αυτοκίνητο του 

τρου είπα θα πάρω το δικό του,

η υπομονή μου δε χαρίζει 

 

Ο καφές μου κυματίζει από φωνές και μουσική

όλο το σπίτι μου μυρίζει,

σα νά ’μενε και αυτός εκεί 

άνθρωποι τριγυρνάνε ,

με πετούν απ’ το κρεβάτι

μα χθες άκουσα κάτι

στο δωμάτιο να βαράνε 

 

Τη λύπη μου τις ενοχές πλύνανε και απλώνουν

αυτοί οι ξένοι όλο παγώνουν,

μα έχω κλειστές τις εσοχές

σηκώθηκα ν’ αγοράσω να φάνε, 

τίποτα δεν έχουν

κι απ’ όταν γύρισα όλο τρέχουν και σαν παιδιά γελάνε 

 

Ο νέος μου γείτονας μ’ αγκάλιασε με πνίγει,

με φιλά στα μάτια

και για όποιον εμφανιστεί στα σκαλοπάτια,

μια πόρτα ανοίγει

ο γείτονας μου κοιμόταν μόνος,

χθες το βράδυ στο μπαλκόνι 

Αν γιατρέψουμε το χρόνο,

θα ήταν πιο πολλοί οι πόνοι;

Μένει  χρόνια στο δρόμο αυτό,

μα τώρα βγαίνει και ποτίζει

Είπε ν’ αλλάξει εαυτό,

μα αν βουρκώνω εγώ, 

γιατί αυτός δακρύζει;