ΤΑ ΑΠΟΧΩΡΗΤΗΡΙΑ (3 ΤΟ ΠΡΩΙ)

 

DOMINGO LÓPEZ TORRES

 

ΤΑ ΑΠΟΧΩΡΗΤΗΡΙΑ (3 ΤΟ ΠΡΩΙ)

 

Συλημένες σπείρες βιασύνης

με συνεχόμενη τρεχάλα, εσωτερικούς θορύβους

μέσα από κοίτες μυστικές άνευ ορίων

–λαβύρινθος δίχως έξοδο, μόχθος δίχως φρένα–.

Σπάζουν τ’ όνειρο, το γέλιο, τα χρώματα,

την επίπονη επιταχυνόμενη αναμονή

την άσωτη σε υποσχέσεις, το φτερό, το έπαθλο:

εδώ τον εαυτό σας δείτε ν’ ανεβαίνει, ανάλαφρος, σε υπέρπτηση,

προς έναν ουρανό, προς άλλον ουρανό και προς έναν άλλον ουρανό.

Στο μεταξύ ο σκοτεινός της περιφρόνησης οχετός

ανεπαρκέστατος για ν’ αντιμετωπίσει τόση προσφορά

σαλτάρει πάνω από τη γεωμετρία των άκρων

κι επινοεί κάτι σγουρομάλλικα καρουζέλ.

Των πρώτων ωρών η γαλάζια αύρα

παραδομένη ανοιχτά στη μοίρα της

ανοίγει με πείσμα κάτι στενά δρομάκια

στην πυκνή πόλη των οσμών,

και φοράει στην ανακούφιση τον προσήκοντα φωτοστέφανο.

Δεν υπήρξε τολμηρή εντολή που ν’ αφορά

τους Κυρ-Πέτρους των τριών δωματίων

καθώς φρενιτωδώς πηδούσανε διαδρόμους,

προκαταλήψεων απόκρημνες τάφρους.

Οι προδοτικοί άνεμοι, ως άλλα βέλη σταθερά,

τσακίζονται μπρος στον θωρακισμένο ταύρο

που θέλει ν’ ανατρέψει, να σπάσει το χάσμα

υψηλών αυστηρών τετραγωνισμένωνν εντολών

και ικετευτικών μα  και άκρως φλεγομένων προσευχών.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.