Η ΔΡΟΣΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ

 

ANTONIO SAURA

 

Η ΔΡΟΣΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ

 

Εκείνη η μαύρη δροσέρα τυλιγμένη στα αίματα, που τρέχουν απ’ τα μάτια της, σαν

μέδουσα παγιδευμένη ανάμεσα σε δελφινιού τα δόντια,

αφέθηκε άδεια στην Ανατολή, στη Δύση, στον Βορρά, στον Νότο, μια ζέση και τίποτ’ άλλο

Τα θλιμμένα κάρβουνα, τα παρθένα κούτσουρα βεβηλωμένα τώρα

εχάθηκαν σιγά-σιγά στα σαδιστικά νύχια

των ψηλών και πράσινων αραχνών

Τι λάμπει από κόσμους μακρινούς, χωνευτήρια και διαμάντια

σ’ ένα χέρι;

Πόσα νεκρά και ζωντανά στιλέτα

καρφωμένα στο αιώνιο και μες στην αγωνία ανεξιχνίαστο ωροσκόπιο;

Θλιβεροί θάνατοι, θλιβερά όνειρα, φυλακές υδάτινες

αηδόνια ζαχαρένια

Ανοιχτή θάλασσα, ανοιχτή θάλασσα, ανοιχτή θάλασσα

Τα μάτια τα αχανή του νεκρού ουρανού είναι τόσο μα τόσο λυπημένα.

 

    1950

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.