GABRIEL CELAYA
ΕΝΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΕΠΕΚΤΑΣΕΙΣ
Μας μασάνε οι μηχανές με τα ολόιδια ισομήκη τους δόντια
και βγαίνουν αεροπλάνα, φωνόγραφοι, ανελκυστήρες...
από ιδρώτα και αίμα κόσμος διάφανος βγαίνει, και νέος.
(Βγαίνουν καμιά φορά και στιγμιαία παλάτια τρελού φωτός
όπου οι εκατομμυριούχοι ξοδεύουν όλα τα μηδενικά τους.)
Σ’ εμάς όμως που γεννηθήκαμε μικροί και αμίλητοι
μας έχει μείνει των αποτυχιών η κοινή ύλη,
η κοπριά η πηχτή και γλυκιά που όλα τα κολλάει
και τα κάνει ένα, η μητέρα σήψη.
Ή μήπως και η πίκρα που σε κάνει να νιώθεις λίγο μεθυσμένος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου