ΟΤΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΣ ΤΟ ΜΑΓΝΑΔΙ ΣΟΥ…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΟΤΑΝ ΑΦΑΙΡΕΣΕΣ ΤΟ ΜΑΓΝΑΔΙ ΣΟΥ…

Απύθμενος καθρέφτης διάτρητος στης μνήμης

εβούλιαζε τους ίσκιους με νερά υδραργύρου

και πνίγοντας στο φως τον κορεσμό τού απείρου

από είδωλα και αντικατοπτρισμούς, της φήμης

σου εγκώμια εμάλασσε: της θηλυκής σου ζύμης

τους λόφους και τα υψίπεδα, του αβρού σου κλήρου

τα φρέατα, και τα φίλτρα του υλικού σου ονείρου

που εντός ολίγου, ναι, στον κόσμο θα διανείμεις.

Πληθυντικοί όροι στις ανέμες των ανέμων,

απόχες στα μετόχια του ενικού σου κάλλους

και ξενικές ζαριές που ενορχηστρώνει ο δαίμων

ο ενδιαιτώμενος στην αίγλη της ματιάς σου

ως παις πεσσεύων ή με αστέρια ή με αστραγάλους

στο ποταμάκι θα εργασθούν της ρεματιάς σου.