ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΤΑΜΟ ΜΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΤΑΜΟ ΜΑΣ

     La memoria es un presente que nunca acaba de pasar.

                    Octavio Paz

Στη μύχϊα δομή της γλώσσας των αοράτων όρων

ζουν μεταγλωττιζόμενα σε αρώματα και ρίμες

τα μάτια πού ’δαν (δίχως κόρες, δίχως ώρες) φήμες

να καταγίνονται, κατά τη φίμωση διαφόρων

υπερβολών, με επισημάνσεις όρθιων ποντοπόρων,

καθώς οι ιδρώτες απαστράφτουν στων μαστών τις ζύμες

και οι ανάσες νέφη γίνονται, κι ας ήτανε σα λίμες

που ελείαιναν τις πύλες των ροδίνων ανακτόρων.

Ποτάμι ρέει ανίκητο σε μια στιγμή και μόνη

και ορμάνε μέσα να διαβούν ρανίδες ευφορίας

θωπείες οδηγώντας και ασπασμούς χωρίς τιμόνι.

Παρωχημένα μέλλοντα ασπαίρουν στην απόχη –

τα εσόμενα ένας χάβει του ενεστώτος καρχαρίας.

Η μνήμη είναι παρόν που ουδέποτε παρέρχεται – όχι!