ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΔΑΝ

ALÍ CHUMACERO

ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΔΑΝ

Την όψη πού να βάλω; – σε ρωτώ. Αν σηκώσω

το πρόσωπο, το βλέμμα βιάζεται, όλο τρέχει·

αιωρείται συνεχώς, και η μιαρή σε βρέχει

του θρήνου μου αλμυρή διαφάνεια. Ωστόσο,

κι αν η φωνή μου ναυαγήσει, τ’ όνομά σου

τα χείλη μου αδιακόπως λεν, για να βλασταίνει·

τότε είμαι κρίνος και ύπνος· χάλασμα ό,τι μένει,

και σχέδιο από άτονα χαϊδέματα δικά σου.

Λιγοθυμάς στα χέρια μου· τα λοίσθια πνέει

με ζήλο ο αγνός μου ο έρως – την καρδιά μού σκίζει·

δάκρυ και λόγος, κι αν τέφρα είναι, πώς με καίει,

στα μάτια σαν σε βλέπω! Πάντα σε θυμίζει

το βέλο μιας σκιάς που εντός μου, ως πέφτει, λέει

του πόνου την πικρή πνοή, και τη διαιωνίζει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.