ΤΟ ΡΟΝΤΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

JAROSLAV SEIFERT

ΤΟ ΡΟΝΤΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Σαν το χιονάνθι, ω, τόσο φωτεινό έχεις δέρμα,

μα ρόδου εσένα ευωδιές λαλούν τα χείλη!

Η αγάπη... Τί μονότονη του λόγου η ύλη!

Οι λέξεις... Άχρηστες στ’ αλήθεια, δίχως έρμα.

Κι ενώ προσμένω από τον οίκτο σου ένα κέρμα,

τους πόθους η ομιλία σου μού ’χει καταστείλει.

Σαν το χιονάνθι, ω, τόσο φωτεινό έχεις δέρμα,

μα ρόδου εσένα ευωδιές λαλούν τα χείλη!

Μη μου μιλάς, μη μ’ απαντάς! – σου λέω. Τέρμα!

Ο φόβος πως δεν θα μου ρθείς, καλή μου φίλη,

θα λυώσει, θα κυλήσει σα χυμένο σπέρμα,

σαν χιόνι περσινό, σαν φως χλωρό το δείλι.

Σαν το χιονάνθι, ω, τόσο φωτεινό έχεις δέρμα,

μα ρόδου εσένα ευωδιές λαλούν τα χείλη!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

***************************

JARNÍ RONDEAU

Máš po sněžence bledou pleť,
však ústa po růži ti voní.
Jsou slova lásky monotónní,
co počít mám si s nimi teď,

když čekám na tvou odpověď
a zmaten pospíchám si pro ni?
Máš po sněžence bledou pleť,
však ústa po růži ti voní.

Jen nakonec mě nepodveď,
a strach, který ti oči cloní,
ať zmizí rychle, prosím, hleď,

jako ten sníh, co padal loni.

Máš po sněžence bledou pleť,
však ústa po růži ti voní.