Ανάρτησή μου στο
γιουτιούμπ
ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΓΙΟΒΑΝΝΑ
ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΒΡΑΔΑΚΙ
Γράφει το φεγγάρι, γράφει
μ’ ασημένια κιμωλία
στο σμαράγδινο χωράφι
την καινούργια μας φιλία.
Γράφει και στις πόρτες πάνω
και στις μάντρες και στους δρόμους,
δίπλα σου να γείρω κάνω
και μ’ ασήμωσε τους ώμους.
μ’ ασημένια κιμωλία
στο σμαράγδινο χωράφι
την καινούργια μας φιλία.
Γράφει και στις πόρτες πάνω
και στις μάντρες και στους δρόμους,
δίπλα σου να γείρω κάνω
και μ’ ασήμωσε τους ώμους.
Τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι
θα με πάρει·
κράτα με απ΄ το χέρι.
Κοίτα τ’ άλλο το ζευγάρι·
είναι έν’ αστέρι
(αστέρι γιά μαχαίρι;) –
κόψαν τ΄αξεδιάλυτο κουβάρι
και φιλί με το φιλί,
σκαλί σκαλί,
ανεβαίνουν στο φεγγάρι.
Ρίξε τα κλειδιά στον αέρα,
κλείσε το πικρό βιβλίο,
το φεγγάρι λάμπει ώς πέρα
σαν τζαμένιο ανθοπωλείο.
Μήτε ξέρω τί ’ναι δάκρυ,
τ’ άστρα σε ραντίζουν ρύζι,
τα χρυσά γαλάζια μάκρη
ο διπλός μας ίσκιος σκίζει.
Τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι
θα με πάρει·
κράτα με απ΄ το χέρι.
Κοίτα τ’ άλλο το ζευγάρι·
είναι έν’ αστέρι
(αστέρι γιά μαχαίρι;) –
κόψαν τ΄αξεδιάλυτο κουβάρι
και φιλί με το φιλί,
σκαλί σκαλί,
ανεβαίνουν στο φεγγάρι.
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος.
Μουσική: Σπήλιος Μεντής.
Νόμιζα πως ξέρω όλες τις μελοποιήσεις του Ρίτσου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, οι έξοχα μελοποιημένοι (ωραίοι στην απλότητά τους) στίχοι του με την όντως μοναδική Γιοβάννα, αυτήν την καθαρά μελωδική φωνή, ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα.
(Να πώς κλονίζονται οι -κάθε μορφής- βεβαιότητες!!)
Χαίρομαι που μας τη συστήσατε...
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Σε λίγες μέρες θα αναρτήσω άλλο ένα τραγούδι με τους ίδιους συντελεστές. Με τον Ρίτσο ποτέ δεν πρέπει να λέμε "(νόμιζα πως)τα ξέρω όλα"! Φαντάζομαι ότι ούτε ο ίδιος ο Ρίτσος δεν θα το έλεγε! Μεσημεριανές καλημέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφή