STÉPHANE MALLARMÉ
H KOMH...
Η κόμη φλόγα ιπτάμενη κατά την άπω δύση
Πόθων, καθώς όλη ανελίσσεται κατρακυλά,
(Θά ’λεγες ένα διάδημα που πάει να ξεψυχήσει)
Προς το εστεμμένο μέτωπο εστία της παλαιά
Αλλά χωρίς χρυσαύγεια να στενάζεις που ως φλογίζει
Το νέφος τούτο τ’ ολοζώντανο εσωτερικού
Πυρός η καύση αρχέγονα μονάχη συνεχίζει
Μέσα στο κόσμημα άδολου ματιού είτε σκωπτικού
Γύμνια ενός ήρωα τρυφερού τη δυσφημίζει εκείνη
Που μήτε έν’ άστρο μήτε φως στο δάχτυλο κινεί
Όμως το θήλυ μ’ ένδοξην απλότη για να ντύνει
Πλησίφαη με το στέμμα της το άθλημα επιτελεί
Ρουμπίνια στην αμφιβολία που γδέρνει να σκορπίζει
Καθώς μια δάδα ευφρόσυνη που προστασία χαρίζει.
Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης.
Από το βιβλίο: Stéphane Mallarmé, «Ποιήματα», Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια
Τάκη Βαρβιτσιώτη, Εκδόσεις Αρμόςη, Αθήνα 1999, σελ. 21.
************************
LA CHEVELURE...
La chevelure vol d'une flamme à l'extrême
Occident de désirs pour la tout éployer
Se pose (je dirais mourir un diadème)
Vers le front couronné son ancien foyer
Mais sans or soupirer que cette vive nue
L'ignition du feu toujours intérieur
Originellement la seule continue
Dans le joyau de l'oeil véridique ou rieur
Une nudité de héros tendre diffame
Celle qui ne mouvant astre ni feux au doigt
Rien qu'à simplifier avec gloire la femme
Accomplit par son chef fulgurante l'exploit
De semer de rubis le doute qu'elle écorche
Ainsi qu'une joyeuse et tutélaire torche
Occident de désirs pour la tout éployer
Se pose (je dirais mourir un diadème)
Vers le front couronné son ancien foyer
Mais sans or soupirer que cette vive nue
L'ignition du feu toujours intérieur
Originellement la seule continue
Dans le joyau de l'oeil véridique ou rieur
Une nudité de héros tendre diffame
Celle qui ne mouvant astre ni feux au doigt
Rien qu'à simplifier avec gloire la femme
Accomplit par son chef fulgurante l'exploit
De semer de rubis le doute qu'elle écorche
Ainsi qu'une joyeuse et tutélaire torche
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου