ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ
Καλαμωτή-καλαμωτή παίρνοντας, μπαίναμε μαζύ,
Μέσα στα χρυσοπράσινα νερά, γλαρό φεγγάρι
Το δίχτυ του έρριχτε ανοιχτά, το φαναράκι, κρεμεζί,
Για γούστο το ’χαμε αναμμένο στο κοντάρι.
Πελάδα εδώ, πελάδα εκεί, τα κότσαλα, η ανεμική
Πά στα ρηχά το ξέσερνε και το κυλούσε πάλι,
Να βγούμε, σε ρωτούσα, εδώ, γελώντας μώλεγες, εκεί,
Κι’ ο στεριανός μάς έσπρωχνε προς το κανάλι.
Και, νά, ανοιγμένο το πανί, μες σε σπηλάδες και ριπές,
Οι πόθοι μάς τραβούσανε μακριά, και τα όνειρά μας,
Στα μάτια σου σπιθίζανε του φεγγαριού οι αναλαμπές
Και η αφρισμένη θάλασσα, η ολόγυρά μας...
Μέσα στα χρυσοπράσινα νερά, γλαρό φεγγάρι
Το δίχτυ του έρριχτε ανοιχτά, το φαναράκι, κρεμεζί,
Για γούστο το ’χαμε αναμμένο στο κοντάρι.
Πελάδα εδώ, πελάδα εκεί, τα κότσαλα, η ανεμική
Πά στα ρηχά το ξέσερνε και το κυλούσε πάλι,
Να βγούμε, σε ρωτούσα, εδώ, γελώντας μώλεγες, εκεί,
Κι’ ο στεριανός μάς έσπρωχνε προς το κανάλι.
Και, νά, ανοιγμένο το πανί, μες σε σπηλάδες και ριπές,
Οι πόθοι μάς τραβούσανε μακριά, και τα όνειρά μας,
Στα μάτια σου σπιθίζανε του φεγγαριού οι αναλαμπές
Και η αφρισμένη θάλασσα, η ολόγυρά μας...
Από το βιβλίο: Μιλτιάδης Μαλακάσης, «Ποιήματα», εισαγωγή –
φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Παπακώστας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2005, σελ. 574.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου