ΓΚΡΙΖΑ ΚΥΜΑΤΑ

LEOPOLDO LUGONES

ΓΚΡΙΖΑ ΚΥΜΑΤΑ

Στη θάλασσα η βροχή αντηχεί σαν ησυχία.

Βογγά η αύρα υπόκωφα, μα κι έτσι σε πονάει.

Μεγάλη η μέρα και θλιμμένη. Τα στοιχεία

κοιμούνται στο γιαλό βαριά – δεν τα ξυπνάει.

Και βρέχει συνεχώς. Αν και άτονη, εξαπλώθη σ’

αχνή η βροχή αλισάχνη, σα στυφό λουλούδι.

Μεγάλη η μέρα και θλιμμένη. Και το νιώθεις:

έτσι είναι ο θάνατος και η ζήση – σαν τραγούδι.

Βροχή. Βροχή. Θλιμμένη η μέρα και μεγάλη.

Στου γκρίζου τη μακρότη η ύπαρξή μας τρέχει.

Ναι, βρέχει, βρέχει… Μα κανείς, από την άλλη,

δεν θά ’θελε ποτέ να γίνει να μη βρέχει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.