FRANCO FORTINI
Σ’
ΕΝΑΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ
Σ’
έναν δρόμο της Φλωρεντίας
είναι
μια πόρτα που σε μπάζει σε μιαν αυλή λιθόστρωτη.
Κάτι
γκράφιτι παλιά στολίζουνε τις μάντρες:
ο
Ηρακλής και η Λερναία Ύδρα, ο Έρως, μπουμπούκια,
δάφνες
σκαλισμένες, φυλλαράκια.
Αγνοώ
ποιοί μένουν σπίτι. Είναι σαν έρημη εκκλησιά.
Ψηλά
ο ουρανός ξεκουράζεται. Τα πάντα εν τάξει, στη θέση τους.
Όποτε
γυρνάω στη Φλωρεντία, περνάω απ’ αυτόν τον δρόμο,
μπαίνω
μέσα στην αυλή και κοιτάζω:
από
ψηλά περνούν τα σύννεφα όπως είν’ στη φύση,
λες
βουνά ρίχνουν τον ίσκιο τους οι μάντρες.
Γι’
αυτό κι εγώ κοιτάζω, συνεχώς κοιτώ εκείνη τη σιωπή,
τις
άκρες από τους πανάρχαιους κισσούς
και
πιστεύω ότι όντως υπάρχει ένα ρόδο
που
δεν λέει με τίποτα να βγει έξω από την πέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου