Αφιερωμένο στον Δημήτρη για τα γενέθλιά του
MARIO LUZI
ΠΕΤΑ
ΛΕΞΗ ΥΨΗΛΗ
Πέτα
ψηλά, λέξη, μεγάλωσε σε βάθος,
άγγιξε
το ναδίρ και το ζενίθ της σημασίας σου
μιας
και πότε-πότε το μπορείς – όνειρο που κράζει τα πράγματα
μες
στου νου τα ερέβη – ναι·
αλλά,
όχι, μη φεύγεις από μένα,
μη
μ’ αποχωρίζεσαι, μη φτάνεις,
σε
παρακαλώ, σ’ εκείνο το ραντεβού στους ουρανούς
μόνη
σου, χωρίς τη θέρμη τη δική μου
ή
χωρίς τουλάχιστον τη θύμησή μου, και ας είσαι,
ναι,
να είσαι φως, όχι διαύγεια παντέρημη, άδεια…
Το
πράγμα και η ψυχή του; ή η δική μου και οι πόνοι της;
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου