ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

JAROSLAV SEIFERT

ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Μπορώ ν’ ακούω αυτό που οι άλλοι δεν ακούνε·

γυμνές πατούσες σε βελούδο να πατούνε·

το χνώτο κάτω από τη σφραγισμένη κόλλα·

και των χορδών τα τρέμολα αδόνητα όλα.

Διωγμένος απ’ του κόσμου τη βουή, τη ζάλη

μπορώ να δω ό,τι αδυνατούν να δούνε οι άλλοι:

τον έρωτα να ’χει ντυθεί γέλιου κομμάτια

που κρύβονταν στα βλέφαρα, πάνω απ’ τα μάτια.

Ακόμα και χιονιού νιφάδες αν τα σκέπουν,

τα μάτια μου ροδώνες ανθισμένους βλέπουν.

Τον έρωτα άκουσα από δίπλα μου να φεύγει,

σαν έγιναν τα χείλη μας του πόθου ζεύγη.

Μα ποιός ωστόσο θα μου κόψει την ελπίδα

(ο φόβος ή η απογοήτευση που είδα)

γονατιστός να σε ικετεύω; Πές μου, έλα!

Τις καλλονές συνήθως τις χτυπάει Η τρέλα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.