ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΤΗ ΘΕΙΑ ΦΩΝΗ

Γ[ΕΩΡΓΙΟΣ] ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ (1898-1969)

ΣΟΝΕΤΤΟ

Τα χείλια, τα μαλλιά, τα μάτια σου, όλα

τα ρούφηξα σα μια μοσκοβολιά,

που σκόρπισε τ’ Απρίλη μι’ άσπρη βιόλα

στου περβολιού τη νύχτια σιγαλιά.

Και τη γλυκειά σου ερωτική μιλιά

στη μνήμη μου την έχω πάνω απ’ όλα,

σαν αύρα μες τα φύλλα δροσοβόλα,

σαν αυγινή χελιδονοφωλιά.

Όσα σου πήρα απόψε τάχεις νοιώσει;

ή σαν τη ροδωνιά μου τάχεις δώσει

τα μύρα της, μια νύχτα εαρινή

που τρύγησα, σαν τη βουνίσια κρήνη,

που το νερό στο στρατοκόπο δίνει,

σαν του κορυδαλλού τη θεία φωνή;

Από το βιβλίο: Γ. Σταυρόπουλος, «Ποιήματα, Β΄», Εκδόσεις Πρόσπερος, Αθήνα 1985, σελ. 95.