ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

 

AGUSTÍN ESPINOSA

 

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Το φεγγάρι άναψε απόψε το στρογγυλό του φανάρι πάνω από τη θάλασσα και απ’ όλους τους κάμπους. Σκιαγμένα τα σκυλιά αλυχτούν και οι γυναίκες τραγουδάνε –στον αέρα μαστοί και κόμες– σε υπέροχα του θέρους μπαλκόνια. Έκθαμβες οι κουκουβάγιες περπατούν, ενώ οι άντρες και οι μάγισσες πάνε κατά μόνας.

Το φεγγάρι μοιράζει απόψε το ανθισμένο του φως στα ουράνια, στη γη, στα νερά – παντού. Χιονίζει τους φράχτες και πρασινίζει τα κηποπερίβολα. Χύνεται και σφαλίζει μάτια της θάλασσας, άνθη ουράνια και αστέρια της γης. Στις βάρκες πλάι τις καλοκαιρινές αποθέτει τα νέα του μαλάματα. Με χαραυγές πλασματικές ταΐζει άρρωστα νυχτέρια, και τα μεσάνυχτα παρηγορεί όλους τους ετοιμοθάνατους με ψευτοξημερώματα.

Το στρογγυλό του περπατάει φανάρι πάνω από στάρια που κοιμούνται και ορθογώνια χλόης, πάνω από σπίτια λευκά, αστραφτερά χαντάκια, παρατηρητήρια πάγχρυσα, πελιδνούς εραστές και απελπισμένες θλιβερές κιθάρες.

Απόψε περπατάει το στρογγυλό του φανάρι πάνω από τη θάλασσα και απ’ όλους τους κάμπους.

Με νοσταλγία κάποιος γρύλος τριλίζει. Ένα κύμα χλιαρού αέρα τραβάει στις λεύκες, πατάει τις κορυφές τους. Η θάλασσα ακούγεται υπόκωφη, γεμάτη φεγγάρι, γεμάτη εγκράτεια.

Απόψε θα είναι σεληνιακά ακόμη και των ονείρων τα τοπία. Φεγγάρια από σφολιάτα θ’ απαντήσεις ακόμη και στων παιδιών τους σκιώδεις εφιάλτες.

Το φεγγάρι απόψε καλπάζει λευκό και πειθήνιο σε ό,τι έχει κάτω από το φως του έστω και για λίγο σταματήσει.

Όσα κάρα διανυκτερεύουν περνούν με τα χρυσά φορτία τους, όπως περνούν και τα βαριεστημένα βόδια μαζί με τον κομψό και αεράτο κήρυκά τους. Από μια βουλιαγμένη στο φεγγαρόφωτο ταράτσα κάποιο κορίτσι κουνάει έν’ άσπρο μαντήλι. Βρυσομάνες και αυλάκια γλείφουν το φεγγάρι τους και λησμονούν να τραγουδήσουν, ώσπου τους τελειώνουνε οι μουσικές από άλλες γήινες νύχτες.

Υπάρχει ωστόσο κι ένα μπαλκόνι στο σκοτάδι, κάτω από τούτην εδώ την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Και μέσα στο σκοτάδι του είναι δυο ίσκιοι. Στηρίζονται στους αγκώνες τους, δεν λένε λέξη. Ίσως, μέσα σ’ όλη την εναρμόνιση των φώτων, να είναι οι μόνες δυο σκιές σ’ όλον τον κόσμο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.