ΟΧΘΗ ΠΑΛΙΑ

 

LUIS CERNUDA

 

ΟΧΘΗ ΠΑΛΙΑ

 

Έχει βρέξει τόσο πολύ από τότε,

από τότε που τα δόντια δεν ήταν σάρκα, μα ημέρες

μικρές σαν ποτάμι που το αγνοούσαν

οι γονείς του και του φώναζαν να μη νυστάζει –

έχει βρέξει τόσο πολύ από τότε,

που ξεχνιέται πια στο κεφάλι το βήμα.

 

Κάποιοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι·

το ναι όμως και το όχι είναι δυο μικρά φτερά,

είναι η ισορροπία κάποιου ουρανού μέσα σε άλλον ουρανό,

σαν έρωτας που είναι μέσα σε έρωτα άλλον,

σαν τη λήθη που είναι στη λήθη μέσα.

 

Αν απ’ την οργή τους ζητούν τα βάσανα γιορτές

από τις νύχτες τις πλέον ανδρικές, τότε

τίποτ’ άλλο δεν θα κάνουμε παρά να μαχαιρώσουμε τη ζωή

και να χαμογελάμε τυφλά στην ήττα,

ενώ τα χρόνια, νεκρά σαν άνθρωπος νεκρός μπροστά μας,

θ’ ανοίγουν τον τάφο τους που έχει σβησμένα αστέρια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.