ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΥΧΝΙΑΣ

 

GERARDO DIEGO

 

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΥΧΝΙΑΣ

 

Κυλιούνται ιλιγγιώδεις καταρράκτες με γουρουνίσιο φόβο αμιγή

και η καπνούρα που εκλύεται από τα μύχια σπλάχνα

δεν καταφέρνει ν’ ανοίξει ούτε μια ρωγμή στη σκοτεινή οροφή

ούτε να εδραιώσει επαφή με τον απρόβλεπτο πρότυπο

 

Τα χέρια μου πολλαπλασιάζονται σαν ουράνιες νουθεσίες

και εκπέμπουν πυρ από τον Λάζαρο και τον Ιεζεκιήλ των άστρων

Μόνο μια διαδρομή μυρμηγκιών τα συνδέει αργά-αργά

μέσ’ από τον πυρετό

ενώ τ’ αναρίθμητα δάχτυλά μου

τακτοποιούνται σε δαντέλα πλεγμένη με φτέρες

 

Απ’ ό,τι  φαίνεται ο κόσμος είναι απλώς μέλλον όλο μαντριά

τραμ με τυφλούς σε τελετές ασκήσεως της  υπομονής

 

Το ακούτε ήδη ότι οι παντοδύναμοι καταρράκτες καταρρέουν

λες κι έπρεπε να γυρεύουνε κάτι

στα υποχθόνια ακούσματα

όταν το αθώο παιδί στεγνώνει το μαντήλι του στον ήλιο

στο μπαλκόνι της αθωότητάς του

λες και όλα αυτά που μας φρουρούν απ’ όλες τις μπάντες

εκτός από μιαν αόρατη που ονομάζεται ισθμός

δεν ετάχτηκαν και συμφωνήθηκαν εφ’ όρου αιώνων

και μας αναγκάζουν να διαχωρίζουμε ποιήματα τραπουλόχαρτα συλλογισμούς

και δάκρυα του αμεταβίβαστου συστήματος

 

Τούτος ο καπνοκαπνός που επιμένει και παραμένει

και ξέχασε το μοναδικό κλειδί στο παλτό της γκαρνταρόμπας

τούτος ο καπνός που νιώθει Πρόβατο

μου παριστάνει εμένα τώρα τον γέροντα  χρόνο

και μου αρνείται την ιδιότητα και το χιόνι του σκελετού μου

στα πλευρά του οποίου σε κάτι που φαίνεται διάφανος φράχτης

εμφανίζεται από καιρού εις καιρόν η ελάχιστη δυνατή συνείδηση

 

Ω, τι επώδυνη περιστερίσια ιδέα

 

Οι γουρούνες του φόβου κατεβαίνουν έπειτα στα μάγουλά μου

και το μπροστινό σύννεφο είναι πιτσιλισμένο στίγματα

 

Μετάφραση Γιώργος Κεντρωτής.