FRANCESCO PETRARCA
ΑΧ, ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΡΕΨΑΤΕ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ
Αχ, μάτια μου, που ρέψατε στο κλάμα, σαν σας βάζω
την όμορφη όψη να κοιτάτε, που σας έχει σβήσει,
η προσοχή σας να μη δύσει:
πάντα ο Έρως θα σας προκαλεί – γι’ αυτό στενάζω.
Μονάχα ο Θάνατος μπορεί τον νου μου ν’ ανακόψει
στη στράτα την ερωτική να μην του βγουν οι σκέψεις
και σε λιμάνι απάνεμο να βρουν τη σωτηρία·
πλην, μάτια μου, το φως που τόσο εσείς ποθείτε, βλέψεις
μπορεί άλλες νά ’χει, να σας κρύβεται, σαν νά ’χει υπόψη
πιο ταπεινά, άλλα πράγματα, και την αδυναμία,
που σας διακρίνει, ν’ αγνοεί. Κλάψτε επί τη ευκαιρία
για λίγο, πριν να ’ρθεί των θρήνων των μεγάλων η ώρα,
παρηγοριά να βρείτε τώρα –
για τα μελλούμενα μαρτύρια σάς προετοιμάζω.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου