ΣΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ

 

PABLO PICASSO

 

7 ΙΟΥΝΙΟΥ 1936

 

στην κουρτίνα την ξεκολλημένη από τα χέρια που πετούσαν μες στην κόμη της ανοικτής θαλάσσης

γλιστρούν τώρα οι διαδρομές του αρώματος των φύλλων της λουίζας

αρώματος συνταιριασμένου με τις κραυγές των χελιδονιών κατά τις γεωμετρικές πτήσεις του πόθου

όντας ρεβιθοστιφάδο με καλπασμό τραβηγμένο έξω από πρίσματα

όπλο άνθος κολλημένο γερά στην καρδιά

δώσ’ του να φυσάει και να ξεφυσάει όλη την αδιαφορία του

κι έχοντας γίνει πυρίτιδα η αμφίεσή του με το κύπελλο να του ’χει δώσει σχήμα κεφαλής αετού

των χιονιών της μουσικής των βελών του αρλεκίνου

και να είναι το δρεπάνι που θερίζει αστέρια

τα μπράτσα κάτω από το κέντημα του ανάγλυφου στα μανίκια της μπλούζας

με χαλασμένη τη φωλιά των εχιδνών στο δέντρο με το σβησμένο ημίφως

εκεί όπου μια χαμηλή φωτιά σπάζει όσες οσμές της σιωπής

έχουν κρεμαστεί στων παντζουριών τις τάβλες

με ένα είδος τύμπανου που χτυπάει καλώντας το μαθηματικό σημείο του έρωτά του

για να μπει στο έκπληκτο μάτι του ταύρου

και κάνει ό,τι κάνει κουνώντας φτερά τανυσμένα

κολυμπώντας γυμνό στη μυρωδιά του γαλάζιου και αγκαλιάζοντας τον λαιμό του κονιορτοποιημένου ήλιου

κρυμμένο ασφαλώς κάτω από το κρεβάτι τρέμοντας σύγκορμο

μπλοκάροντας τη σκιά του μαστιγίου που τραυλίζει το ανεμικό πράσινο

το φωλιασμένο στις κροκέτες των αναμνήσεων

που συνεχώς πετιούνται στις στάχτες

όσο ο τροχός γυρνάει παλεύοντας να εξισορροπήσει την τύχη του

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.