ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΕΧΕΙΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΟΥ

 

GUIDO CAVALCANTI

 

ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΕΧΕΙΣ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΟΥ

 

Με πόνους και αγωνίες έχεις γεμίσει τα μυαλά μου,

γι' αυτό η ψυχή μου νά 'βγει θέλει και ν' απελευθερωθεί.

Κι οι στεναγμοί, που ξεχειλίζουνε από την καρδιά μου

(τα μάτια μου το δείχνουν), όλη μου έφαγαν την αντοχή.

 

Τη δύναμή σου τη γνωρίζει ο Έρωτας. Σιμά μου

θα 'ρθεί πάντα να πει: «Ο θάνατος –λυπάμαι– θα σε βρει

γι' αυτή την όμορφη, άσπλαχνη γυναίκα, που τ' αφτιά μου

ακούσαν πως για Οίκτο λέξη ούτε ακούει ούτε θα πει».

 

Καθώς πορεύομαι σαν ξένος κι έξω απ' τη ζωή μου,

ο κόσμος που με βλέπει μέσα του ασφαλώς θα λέει

πως από μπρούντζο ή πέτρα ή ξύλο είμ' εγώ φτιαγμένος,

 

πως περπατώ μηχανικά, κορμί που παραπαίει,

πως μέσα στην καρδιά μου κρύβω τη βαθιά πληγή μου,

πως κι ο ρυθμός μου είναι σαν κι εμένα πεθαμένος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.