GUIDO CAVALCANTI
ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΙΑ
ΔΟΝΝΑ ΤΙΜΗΜΕΝΗ
Αν ήταν να παρακαλώ μια
Δόννα τιμημένη
τον Οίκτο να μην έχει
εχθρό η καρδιά της η αρχοντική,
ανόητο θα μ' έλεγε, την
ικεσία μου κακή,
πως είμαι ματαιόδοξος και
φύση απελπισμένη.
Σκληρότητα όμοια πού να
βρω και να με περιμένει;
Όσοι σε βλέπουν λεν πως
φαίνεσαι καλή και ταπεινή,
σοφή και στολισμένη
εξαίσια, ευγενής, προσεχτική,
και από απαλή λεπτότητα
πως είσαι καμωμένη.
Θα δεις μες στην
περίτρομη ψυχή μου θρήνων ποταμούς
να τρέχουν με ό,τι η
δόλια μου η καρδιά εντός της έχει,
να χύνονται μαζί, με πόνο
ο κόσμος να γεμίζει.
Στον νου μου μέσα μια
βροχή νομίζω πέφτει: βρέχει
και φτιάχνει μια φιγούρα
γυναικός γεμάτης στοχασμούς
που κατεβαίνει εδώ να δει
η καρδιά μου, αχ, πώς ραγίζει.
Μετάφραση: Γιώργος
Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου