Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ

 

Ι

Σε τούτον τον κορμό κρέμεται

δίκην ενωτίου ο καρπός – καρπός που έχει ζωή.

Η ύλη του δεν είναι άλλη

από κάποια μόνιμη αλήθεια, αλήθεια που διαρκεί.

Στη σκιά του εντός ωριμάζει ο ίδιος,

ναι, επί αιώνες και αιώνες, επ’ άπειρον,

και δεν πέφτει παρά μόνο όταν πέσει

και το δέντρο, και κυλάει στο χώμα.

Είτε καρπός σάρκινος είτε μάζα, ζύμη

από ζωή αντίστοιχη, δεν είναι

με τον ωχρό του φλοιό κάτι άλλο

παρά σκληρό καρύδι στον λαιμό συμπαγές.

Κυλάει το αίμα και περνά

καυτό συνέχεια και ακατάπαυστα,

ενώ ο άνεμος φυσώντας βάζει

φωτιά στη ζωή και καίει μονίμως

το διπλά ρουφηγμένο σκοτάδι.

Του ήλιου άξονας είναι, και κάποιος κεραυνός του

θ’ αδειάσει μονομιάς και δίχως πόνο ό,τι έχει

και θα εκραγεί στη μάχη,

στο σκότος μέσα το ακριβέστατο.

Ω, της φωτιάς συνδυασμός

με την πρόσφορη ύλη της.

Φωτιά του ήλιου είναι, ή καρπός

που με την έκρηξή του σπέρνεται.

 

II

Στα τρυφερά τα πόδια ανάμεσα περνάει ένα ποτάμι,

σαφέστατος υπαινιγμός μιας κοίτης για το ζωντανό νερό –

ανάμεσα στη δροσερή σκιά ή σ’ έναν ήσυχο καπνό

που μένει ακίνητος μες στο ρευστό λυκόφως.

Ανάμεσα δε στους μηρούς μόνο ο αθόρυβος είναι χρόνος,

ο χρόνος εκείνος που δεν περνά, και αιώνια μένει εκεί,

αθάνατος, χωρίς να γεννάει, ζώντας μες τους ίσκιους.

Στα όμορφα τα πόδια ανάμεσα είναι μόνο ένα ποτάμι

και βαθιά μέσα σου νιώθεις ότι είναι το μόνο που κυλάει –

νερό σκοτεινό και άχρονο που δεν γεννάει καθόλου

και που στο χώμα εκβάλλει επάνω.

 

Ω, τί όμορφος συνδυασμός αίματος και ανθέων,

και μυστικός κανθός που χύνει μες το φως αρώματα

για του φωτός τη γέννηση που όλο μεγαλώνει

ανάμεσα στους δυο μηρούς της όμορφης ζαριάς.

Νόμισμα κίβδηλο ή ήλιος που πετυχαίνει την ημέρα

και που γεννιέται απ’ αυτό το πονεμένο σώμα

το πανέτοιμο γι’ αγάπη, όποτε η κορύφωση ωθεί

προς ό,τι αντίθετο και αντίπαλο που προχωράει επιθετικά.

Μυστήριο, εντέλει, ενίοτε του φλογισμένου δειλινού

όποτε σαν γλυκιά θωπεία μπαίνει ο κεραυνός

στο αδηφάγο χάσμα και πέφτει η νύχτα:

των δύο εραστών όταν πέφτει η τέλεια νύχτα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.