ΣΟΝΑΤΑ 1

 

MIGUEL LABORDETA

 

ΣΟΝΑΤΑ 1

 

Όμορφος ουρανός του Αρθούρου

όμορφη θέρμη σκιώδης και βαθιά συλλογισμένη

όμορφοι έναστροι τοίχοι σάμπως μουσική φανταστική

στιγμή ορίζοντας και φως μαζί τούτοι όλοι οι ανθισμένοι τάφοι

εκεί όπου επιποθούν τα νοστιμότατα κορίτσια να παν να σβήσουνε

την καλοκάγαθή τους δίψα σαν άλλη επιστροφή προσκυνητών

από τη λήθη και σχεδόν σε ώρα που δεν είναι πια αργά

και σίγουρα πάλλεται γι’ αυτούς ο ήλιος το υπέροχο πλοίο

γι’ αυτό πάλλεται και το διαταραγμένο και γρήγορο στερέωμα

καθώς γύρω από τούτη τη γερασμένη και τρυφερή καρδιά

της σκέψης περιστρέφεται ο χρόνος με άγρια ​​τρυφερότητα

μέχρι το έσχατο όριό του μέχρι την έσχατή του απαράμιλλη πνοή.

 

Ω όμορφη ηλικία βαριά και αποκλίνουσα

ίσως υπάρχει ακόμα καιρός να εξολοθρεύσουμε τα πάντα

ω ζοφερή έφηβη κόρη ανάμεσα στα εσπερινά πουλιά

ω αδυσώπητη άνοιξη για να πεθαίνεις με ποτέ

και για να ζεις με πάντα ανάμεσα στους άπειρους νεκρούς

ω αυτή η πανέμορφη και φευγαλέα κόλαση που είναι

σαν πόθος σκληρός, σαν πόθος ανεξάντλητος πάγγλυκος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.