Σ’ ΕΝΑ ΓΥΜΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

Σ’ ΕΝΑ ΓΥΜΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

 

Τί λεπτοφυές κορίτσι, μα τί λεπτεπίλεπτο —

για σένα λέω που με κοιτάζεις με τα σκοτεινά σου μάτια.

Από την άκρη αυτού του ποταμού, και μ’ όλα τα ενδιάμεσα κύματα,

το περίγραμμά σου βλέπω το ακριβές επάνω σ’ ένα πράσινο εναρμόνιο.

Δεν είναι το γυμνό σαν φλόγα που μαραίνει τα χόρτα,

ή σαν θράκα απότομη και ξαφνική που προμηνύει στάχτες,

αλλά κάτι άλλο: ήρεμη, χυμένη, ολόδροση,

η άνοιξη είσαι η εωθινή που έφτασες εδώ με μία μόνο ανάσα.

 

Εικόνα δροσερή της άνοιξης που κατακάθεται απαλά-απαλά.

Κλίνη παρθένας χλόης που αγκαλιάζει το κορμί σου,

και ξεκουράζονται οι όχθες της σαν ποταμός κατευνασμένος.

Ξαπλωμένη τώρα είσαι πολύτιμη, και το γυμνό σου τραγουδάει

αβρότατο σαν πνοή από αύρες φερμένες από ποιος ξέρει ποιά κοιλάδα.

Αχ κορίτσι μουσικό, μπορεί να προσφέρεσαι με χάρη,

αρνιέσαι όμως, αντιστέκεσαι εκεί πέρα στην ακτή τη μακρινή, την άφταστη.

Μεσολαβούν τα γρήγορα και άσπρα κύματα που με χωρίζουν από σένα,

αιώνιε πόθε μου γλυκέ, κορμί εσύ και της ευδαιμονίας κόμπε,

που είσαι στο γρασίδι και αναπαύεσαι σαν άλλο ουράνιο αστέρι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.