ΑΓΓΙΓΜΑ ΧΕΡΙΟΥ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΑΓΓΙΓΜΑ ΧΕΡΙΟΥ

 

Αλλά να κι άλλη μια μέρα που αγγίζω το χέρι σου. Χέρι ζεστό.

Το λεπτό σιωπηλό σου χέρι. Καμιά φορά κλείνω

τα μάτια μου και αγγίζω ελαφρά-ελαφρά το χέρι σου, άγγιγμα ελαφρό

που ελέγχει τη μορφή του, που δελεάζει

τη δομή του, ενώ νιώθω κάτω από το φτερωμένο του δέρμα το σκληρό οστό,

το αδυσώπητο, το θλιμμένο κόκκαλο να είναι εκεί που ποτέ δεν φτάνει

ο έρωτας, Ω γλυκιά σάρκα, σάρκα βαπτισμένη στον όμορφο έρωτα.

 

Από το δέρμα το μυστικό, το κρυφά ανοιχτό, το αοράτως μισάνοιχτο

ξεδιπλώνει η χαμηλή ζέστη τη φωνή της, τον γλυκό της πόθο·

από εκεί περνάει η φωνή μου στις ζεστές σου φλέβες,

να κυλήσει μέσα τους και να φτάσει στο κρυμμένο σου αίμα,

σαν κάποιο άλλο αίμα που ακουγόταν σκοτεινό και που τόσο γλυκά σκοτεινό θα σε φιλούσε

από μέσα, και ταξίδευε αργά-αργά σαν ήχος καθαρός

το σώμα εκείνο, που τώρα αντηχεί δικό μου, γεμάτο από εμένα και από τις μυχιότατες φωνές μου,

ω ηχηρό κορμί του έρωτά μου, ω κορμί δαιμονισμένο, ω κορμί που είσαι μόνο ήχος της φωνής μου που σε κυριεύει και σ’ έχει.

 

Γι' αυτό, όταν σου χαϊδεύω το χέρι, ξέρω ότι μόνο το κόκαλο αντιστέκεται

στον έρωτά μου – το ουδέποτε πυρακτούμενο κόκκαλο του ανθρώπου .

Ξέρω ότι μόνο μια θλιβή περιοχή της ύπαρξής σου αντιστέκεται,

ενώ ολόκληρη η σάρκα σου φτάνει σε μια διαυγή στιγμή

όπου και φλέγεται, και χάρη σε αυτή την αργή επαφή του χεριού σου,

του απαλότατου χεριού σου που από τους πόρους του μέσα βογκάει,

και από το λεπτό σιωπηλό σου χέρι μπαίνω

αργά, πολύ-πολύ αργά και κρυφά στη ζωή σου,

φτάνω σε όλες τις βαθιές σου φλέβες, όπου κωπηλατώ,

και όπου σε κατοικώ και τραγουδάω όλα μου τα τραγούδια από τη σάρκα σου μέσα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.