GUIDO CAVALCANTI
I: ΕΝΤΟΣ ΣΟΥ ΤΗ ΦΡΕΣΚΑΔΑ
ΚΛΕΙΝΕΙΣ…
Εντός σου τη φρεσκάδα
κλείνεις κήπου που όλο ανθίζει
και βλέπω πως το φως στο
βλέμμα σου ποτέ δεν σβήνει·
κι από τον ήλιο πιο πολύ
η μορφή σου λαμπυρίζει·
μα αν δεν τη δει κανείς,
πώς να μπορέσει να την κρίνει;
Καμιά γυναίκα άλλη τον
κόσμο αυτόν δεν νοστιμίζει
με κάλλος που η εξαίσια
της η χάρις υποτείνει.
Τον έρωτα αν φοβάται
κάποιος, τον υποστηρίζει
η ωραία, η πανωραία σου η
όψη – και φτερά του δίνει.
Όσες γυναίκες είναι
συντροφιά σου, μία προς μία,
για τη δική σου την αγάπη
θέλγουνε κι εμένα·
και τις παρακαλώ μ’
ευγενική χειρονομία
να σε τιμούν με βλέμματα
σεμνά, χαμηλωμένα,
γιατί είσαι η πρώτη και η
καλύτερή τους ως κυρία.
Τη λάμψη σου δεν την
εκπέμπει πλάσμα άλλο κανένα!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου