ΜΗ ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΣ, ΕΥΤΥΧΙΑ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΜΗ ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΣ, ΕΥΤΥΧΙΑ

 

Μην προσπαθείς να μας ξεγελάς, ευτυχία.

Μια λέξη ήταν ή θα ήταν, και  

γλυκιά παρέμεινε στα χείλη. Κάτι

σαν γεύση

μελιού, ίσως

με λίγο παραπάνω αλάτι

θαλασσινό. Με θαλασσόνερο ή με ​​πράσινο δροσερό

της υπαίθρου. Μπορεί όμως και με το στιβαρό γκρι

του γρανίτη ή της εξουσίας, που μας παρουσίασες ως δέλεαρ.

 

Η βαρύτητα του κόσμου είναι προφανής –

μπροστά στα μάτια σου είναι. Όχι. Μην ζητάς

για τα χείλη σου το άλικο χρώμα του φιλιού

που είναι μέλι, με όση πικρία του μπορεί

να επιζεί. Το να ζεις ή να μη ζεις δεν σημαίνει ν’ αγνοείς

αλήθειες.  Μόνο τα χείλη ξέρουν

την τελική τους γεύση: μνήμη,

λήθη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.